Ik ben een alleseter. Zet me voor een lekker groot scherm en ik word helemaal blij. Van onnozele blockbusters en domme mutserige romkoms tot idioot vage Franse praatfilms en documentaires… het maakt mij niet uit.
Soms, heel soms, huppel ik extra vrolijke de bioscoop uit. Omdat ik zojuist een film heb gezien die niet alleen een grappig, ontroerend of spannend verhaal vertelt, maar dat op zo’n fantastische manier doet dat ik op slag opnieuw verliefd word op het medium. Bijvoorbeeld na het zien van Moulin Rouge van regisseur Baz Luhrman. Je kunt die film hysterisch vinden, het verhaal voorspelbaar en te truttig, maar wauw! Wat een spektakel! Luhrman haalt werkelijk alle filmische trucs uit de kast om de kijker van zijn stoel te blazen. En met succes.
Ook afgelopen week kwam ik met een grijns van oor tot oor de bios uit. Dit keer niet dankzij een visueel overdonderende wervelwind, maar door een opeenstapeling van idiote knulligheden. In Be Kind Rewind van Michel Gondry (je weet wel, van Eternal Sunshine of the Spotless Mind) knutselen twee vrienden (Jack Black en Mos Def) hun eigen versies van bekende films als Ghostbusters, Rush Hour 2 en RoboCop in elkaar. Sweded movies noemen ze hun creaties.
Een spokendodende laserstraal is natuurlijk niet voor handen. Ach, een kerstslinger aan een stokje lijkt toch ook best? En hoe maak je een metershoge marshmallowman? Logisch: je plakt wat marshmallows op elkaar en zet het poppetje in een kartonnen ministadje. Be Kind Rewind zit zo barstensvol idiote trucs en absurde vondsten dat je spontaan zin krijgt om zelf aan het filmen te slaan. En ik ben niet de enige. Typ het woord ‘sweded’ in bij willekeurig welke zoekmachine en de homemade movies vliegen je om de oren. De één nog tenenkrommender dan de ander, maar ach, daar draait het niet om. De lol van het film maken, die straalt er vanaf. Voorlopig ben ik dus nog lang niet uitgesurfd. Bedankt Gondry, ik ben weer blij!
Foto via
